استاد شجریان، خداوندگار موسیقی.!

مرغ آمین، می شناسد آن نهان بین نهانان

گوش پنهان جهان دردمند ما

جور دیده مردمان را.

با صدای هر دم آمین گفتنش، آن آشنا پرورد،

می دهد پیوندشان درهم

می کند از یاس خسران بارِ آنان کم

می نهد نزدیک با هم، آرزوهای نهان را.

بسته در راه گلویش او

داستان مردمش را.

(نیما یوشیج)

در وضعیتی که بخش های زیادی از خاک وطن اسیر خشم طبیعت این مهمان ناخوانده شده است، شاید سخن گقتن از شوق و سرور ما دوستاران موسیقی اصیل ایرانی از برای استاد محمدرضا شجریان که اخیرا جایزه ی ویژه ی خداوندگار موسیقی در لیسبون پرتغال را نصیب خود کرد، چنان که باید به دل نمی چسبد. دوست می داشتم این جایزه در زمان دیگری به او که شایسته ی بهترین هاست اعطا می شد. زان رو که این شادی وقتی حس و حال خوبی دارد که ببینی و بدانی هیچ اهل ایرانی نه درغم نان است و نه نگران از امنیت جان در سیل و باران بی امان. همانطور که خود استاد در ترانه ی "باد صبا" می خواند:

در این وضع و حال

شد خون فشان چشم تر من

پر خونِ دل شد ساغر من

آخر گذشت آب از سر من

ببین چشم تر من

باری راقم این سطور را توان این نیست تا در اهمیت این خداوندگار موسیقی و سرمایه بزرگ ملی سخنی بگویم ، آشکار است کسی شایسته این امر مهم است که با استاد شجریان از نزدیک نشست و برخاست داشته، هنر گرانقدر  او را عمیقا درک کرده باشد. اما راقم این سطور هم مثل بسیاری از علاقه مندان استاد شجریان نیک می داند که او سال های سال اینجا و آنجا با آن صدای سحرانگیز خوانده و شاگردانی برجسته تربیت کرده است، بسیاری از نوازندگان و گروهها و آهنگ سازان بزرگ با او آثاری ماندنی و جاودانه را اجرا کرده اند. او جدای از صدای دل انگیز، کارهای تازه و متنوع در همه ی عرصه ها ابداع کرده که بسیاری شان امروزه در ردیف بهترین های موسیقی اصیل ایرانی است. از جمله بهترین خصلت های استاد شجریان دلبستگی و عشق او به وطن، تاریخ کهن و هنر آن و مردم دوستی اوست. او همراه و غمخوار مردمش بوده چه در شادی  و چه غم ها برایشان خوانده و توامان با رنج های کهنسال و آنچه که این مردمان را به شادی و وجد می آورد آشناست. من از کلام "نیما یوشیج" عزیز وام گرفته می گویم استاد شجریان به زیبایی هرچه تمام تر "ناله ها و آرزوهای دور و دراز و گمشده را ترکیب می کند وانگه، ز رنج های درونیش مست، خود را چونان "سیاوش" به روی هیبت آتش می افکند.

شاهد این مثال دهها ترانه و آواز اوست که نشان می دهد به تعبیر استاد سخن "محمود دولت آبادی"، شجریان بزرگ هم خواسته بگوید "ما نیز مردمانی هستیم، ما بخشی از این مردمان هستیم". جایی به مناسبتی محمود دولت آبادی گفته است، همه ی نویسندگان ایرانی از زیر شنل "صداق هدایت" قدم به بیرون گذاشته اند. از این قرار باید گفت هر آن که دل در گرو موسیقی سنتی و اصیل ایرانی دارد، از همراهی و همگردی با خداوندگار صدا ناگزیر است. و کاش قدر او بیش از این در کشور خودش از سوی اهالی ت و رسانه های ملی دانسته می شد.